بررسی دسترسی اولیه Shapez 2: یک کارخانه انتزاعی باشکوه با فضایی برای شگفتی های بیشتر

فکر می‌کنم صرف بیش از 2000 ساعت روی بازی‌های مختلف کارخانه، من را کمی سخت می‌کند. از نظر تئوری، من باید منتقد کاملی باشم تا از Shapez 2 لذت ببرم. اما همچنین منتقد کاملی هستم که بتوانم آن را در مورد کوچکترین ایرادات و اشتباهاتش تجزیه و تحلیل کنم. من Anton Ego در Factory Games هستم. من غذا را دوست ندارم، من آن را دوست دارم. اگر دوستش نداشتم قورتش نمی دادم.

آه، نیازی به نگرانی نیست. این لذت‌بخش‌ترین بازی‌ای است که تا به حال در بررسی هر بازی داشته‌ام، و Shapez 2، حداقل به نظر من، موفق شده است که تثلیث مقدس بازی‌های کارخانه (Factorio، Satisfactory و Dyson Sphere Program) را به یک چهارگانه مقدس تبدیل کند. روش کوتاه او برای رایگان کردن همه چیز برای همیشه بسیار رهایی بخش است و من هرگز در زندگی ام از بستن تسمه نقاله آنقدر لذت نبرده ام. اما پس از 40 ساعت ذخیره کردن فایل بازی، اغلب در آرزوی خلاقیت بیشتر در چالش‌ها و برخی از منحنی‌های اضافی به سمت من بودم.

اگر قبلاً یک بازی کارخانه ای انجام داده اید، می دانید که چگونه Shapez 2 را مدیریت کنید و می توانید خیلی سریع با ریتم برش، چرخش و ادغام اشکال آن سازگار شوید. زندگی در مرکز جهان آغاز می شود، جایی که یک گرداب غول پیکر تشنه شکل گیری است. او از شما می خواهد که حلقه های او را تغذیه کنید. بنابراین، مقداری عصاره را روی رسوبات دایره های مجاور اعمال می کنید و فرم های جدید را مستقیماً به دهانه گرداب منتقل می کنید. بره موم! Vortex اکنون از دایره ها خسته شده است. شما جعبه می خواهید. بنابراین، شما یک تکه از مربع های نزدیک را به هم وصل می کنید. بره موم! حالا شما نیم دایره می خواهید، بنابراین باید اولین قسمت دستکاری شکل را انجام دهید، با نصف کردن برخی از این دایره ها. بره موم! اکنون گرداب به شکل نیم دایره هایی که با مستطیل هایی به هم متصل شده اند میل می کند. بره موم! حالا روی مربع دایره کنید. بره موم! حالا دایره قرمز و مربع آبی است. بره موم! بره موم! بره موم!

شما ایده را دریافت می کنید. دو نقطه تمایز اصلی بین Shapez 2 و سایر کارخانه‌سازان وجود دارد. اولین مورد ماهیت جعبه شنی است. هیچ دشمنی برای برخورد وجود ندارد و ساختمان ها هیچ هزینه ای ندارند، بنابراین می توانید کمربندها و ساختمان ها را هر چقدر که می خواهید بسازید یا خراب کنید. دوم انتزاع محصولات و اهداف کارخانه است. در Factorio، شما تخته‌های مدار، چرخ دنده‌ها و میله‌های پلاستیکی می‌سازید، همگی با هدف نهایی ساخت موشکی که از سیاره جهنمی که در آن سقوط کرده‌اید پرواز کند. در Shapez 2، شما شکل ها را می سازید، فقط به یک دلیل: برای تغذیه یک گرداب گرسنه که همیشه می خواهد شکل ها را بخورد.

تلاش برای یافتن اشکال برای رسیدن به پرتگاه گرسنه به این معنی است که بازی بدون وقفه وظایف و اهداف مهمی را به سمت شما پرتاب می کند، مانند اینکه بتوانید اشکال را در رنگ های مختلف رنگ آمیزی کنید یا از قطار برای انتقال اشکال در فواصل بسیار بزرگ استفاده کنید، بنابراین شما احساس هیجان می کنید. وقتی نمیدونی بعدش قراره چیکار کنی . اما حتی در آن زمان، به نظر می رسد که با ادامه دستیابی به اهداف مهم، همه چیز کمی کند می شود، زیرا من امیدوار بودم کارهای بیشتری انجام دهم که واقعاً مغزم را به کار بیاندازد.

اینکه آیا این نقاط دیفرانسیل جذاب یا دافعه هستند، کاملاً ذهنی است. من مشکلی در سطح انتزاع پیدا نمی کنم. در عوض، من فکر می کنم بسیار شهودی است. در بازی‌های دیگر، باید شناور را روی یک برد مدار قرار دهید تا نحوه ساخت آن را بیابید. و در Shapez 2، شما به وضوح می توانید ببینید – بسیار خوب، پس این یک مربع در پایین است، با ربع های مربوط به یک دایره در بالای آن قرار داده شده است. عالیه این رویکرد پایه ای برای بازی در یک محیط ناآشنا به این معنی است که بسیاری از مشکلاتی که در بازی هایی مانند Factorio با آن مواجه می شوید – کمبود منابع، دفاع در برابر حملات دشمن، کاوش در جهان در جستجوی مناطق جدید – در اینجا وجود ندارد و جذاب خواهد بود. برخی از بازیکنان اما فکر نمی‌کنم بازی تا آنجا پیش برود که این لحظات حل مشکل را با معضلات دیگری جایگزین کند.

با این حال، از زمانی که نسخه بتای Next Fest را بازی کردم، این بازی نه تنها از نظر اندازه بلکه از نظر پیچیدگی نیز رشد قابل توجهی داشته است. یکی از مسائلی که در نسخه بتا با آن مواجه شدم این بود که تکمیل ماموریت ها به طور خودکار کارایی و بهره وری کمربندها و ساختمان های کارخانه شما را بهبود می بخشد. روی کاغذ خوب به نظر می رسد، اما در واقع برای افرادی که به مهندسی ریز یک ساخت بر اساس سطوح تولید اهمیت می دهند، بسیار آزاردهنده است، فقط بعد از چند دقیقه این سطوح تغییر می کنند. و با انتشار Early Access، ماموریت‌های بی‌اهمیت به شما نکات تحقیقاتی می‌دهند که می‌توانید برای بهبود کارایی ساختمان‌های مختلف و همچنین باز کردن قفل ساختمان‌ها و ویژگی‌های کاملاً جدید هزینه کنید. این یک سیستم به خوبی پیاده سازی شده و یک تغییر عالی است که کنترل نرخ تولید را مستقیماً در دستان بازیکن قرار می دهد، جایی که باید باشد.

یکی از انتخاب‌های طراحی کمی عجیب این است که Shapez 2 همه ساختمان‌ها و کمربندها را رایگان می‌کند، اما در عین حال ارز را هم به کپی کردن و هم چسباندن نقشه‌ها و قرار دادن پلتفرم‌ها نسبت می‌دهد. جهان‌های رویه‌ای ایجاد شده در Shapez 2 بسیار وسیع هستند و – برخلاف Shapez 1 – عمدتاً فضای بیرونی هستند که نمی‌توانید روی آن‌ها بسازید. برای رسیدن به سیارک‌های شکل دور برای استخراج اشکال جالب‌تر، باید پلتفرم‌های بیشتری مانند پلتفرم حاوی گرداب مرکزی خود قرار دهید، بنابراین فضای موجود برای ساخت کارخانه را افزایش دهید. همچنین آموزش های بازی شما را تشویق می کند تا پلتفرم هایی را از قبل برای یک هدف خاص بسازید. به عنوان مثال، من مدتی را صرف مونتاژ یک پلتفرم کردم که هشت تسمه نقاله کامل یک شکل را در خود جای دهد، همه آنها را از وسط به دو نیم تقسیم کردم و سپس نیمه ها را در جهات مختلف بیرون آوردم. سپس، می‌توانم هر زمان که به آن نیاز داشته باشم، این پلتفرم را کپی و جایگذاری کنم. خوب، تا زمانی که من نقاط طرح کلی برای چسباندن آنها، و تعدادی پالت اضافی برای قرار دادن آنها در اختیار داشتم.

این یک ترکیب عجیب و تا حدودی گیج کننده است. برای یک چیز، چیزهایی که معمولاً در این بازی ها هزینه منابع دارند، مانند ساختمان ها و کمربندها، رایگان هستند. از سوی دیگر، چیزهایی که معمولاً کاملاً رایگان هستند، مانند کپی و چسباندن نمودار، هزینه زیادی دارند. وقتی نسخه نمایشی Next Fest را بازی کردم، از ایده داشتن یک هدف اضافی در پس‌زمینه خوشم می‌آمد که سخت روی آن کار کنم، اما اکنون در مورد آن مطمئن نیستم. این بیشتر به این دلیل است که به هر حال تعادل با هزینه ها بسیار عجیب است. شما می توانید با وارد کردن اشکال خاصی در چرخ و فلک امتیاز طرح را بدست آورید، و من ممکن است کمی فعال تر باشم، اما همیشه چندین میلیون نقطه طرح در دسترس داشتم، و حتی گران ترین کارهای کپی و چسباندن فقط چند هزار هزینه دارند. حداکثر به نظر می رسد که در اینجا ممکن است کمی تعادل مجدد لازم باشد.

اما این نوع انتقادات جزئی را می توان به راحتی فراموش کرد وقتی که در میانه یک پروژه بزرگ چهره سازی هستید. در فایل ذخیره فعلی من، روی کارخانه ای کار می کنم که در هر دقیقه بیش از 4000 شکل ویژگی تولید می کند. پس از تکمیل فرم نهایی در یک نقطه عطف، می توانید به ایجاد آن فرم ادامه دهید و آن را به گرداب ارسال کنید تا سطح پخش کننده خود را افزایش دهید، که بیشتر فقط برای لاف زدن است، اما همچنین به شما برخی از نکات تحقیقاتی، نقاط طرح و غیره را می دهد. تلاش شما این یک لمس خوب، جشن و در عین حال انگیزشی است.

هنگامی که قفل نشانه‌های نهایی را باز می‌کنید، اشکال نشانه‌ها تصادفی می‌شوند و بازی شما را تشویق می‌کند تا شروع به استفاده از مدارهای منطقی و الکترونیکی برای ایجاد چیزی کنید که به آن ماشین هر چیزی (MAM) می‌گویند – مرحله نهایی در اتوماسیون. اکنون این است این همان پیچیدگی جالبی است که من در طول بازی بیشتر از آن می خواهم و امیدوارم زمان زیادی را با آن سپری کنم.

با توجه به اینکه چگونه بازی تشخیص می دهد که رضایت در ژانر کارخانه ای کلیدی است، و به شدت به آن متمایل می شود، این به ویژه درست به نظر می رسد. دوپامین محصول جانبی تقریباً تمام ساختمان‌های بازی است، با انیمیشن‌های فوق‌العاده جذاب که شکل‌ها را به صورت فیزیکی تقسیم، چرخان و روی هم چیده شده‌اند. بخشی از این بهینه سازی در مقیاس کوچک زمانی از بین می رود که کارخانه خود را به اندازه معینی رشد دهید و بیشتر وقت خود را صرف بزرگنمایی، کپی و چسباندن کل پلت فرم ها در یک زمان به جای ساختمان ها و کمربندها کنید. وقتی به این مرحله رسیدید، دیگر در چنگ آهنگ آژیر بازی تولید انبوه و اتوماسیون هستید.

Shapez 2 یک بازی بسیار متفاوت با بازی‌هایی است که قبلاً به آن عادت کرده‌اید، اما گاهی اوقات در سطح تقریباً شاهکاری اجرا می‌شود و غوطه‌ور شدن در آن و امتحان کردن چیزی متفاوت را بسیار آسان می‌کند. جدای از مشکلات جزئی تعادل، بازی بسیار فشرده به نظر می رسد، با تمرکز شدید بر راحتی، تجربه کاربر و رضایت. من فقط امیدوارم عمق در طول دسترسی زودهنگام افزایش یابد، با انواع بیشتری از چالش ها در عملیات بعدی کارخانه، و دلایل بیشتری برای کشف مناطق بیشتر.