«بیف» نتفلیکس به بازیگرانش اجازه می‌دهد تا کل فصل را احمق کنند

در امی نیز، ما چیزهایی را می بینیم که او باید نادیده بگیرد و عملکردی که باید ارائه دهد، که به طور مشابه با حرفه خود علی ونگ همخوانی دارد: او اساساً در تلاش است تا شخصیت کمیک صریح خود را دفن کند. تعاملات او با جردن (ماریا بلو)، خریدار احتمالی شرکتش، مملو از نژادپرستی گاه به گاه است که او از طریق آن لبخند می زند، مانند زمانی که او را به خاطر حال و هوای «ذن بودایی» خود تحسین می کنند. امی فروش شرکتش را فراری از چنین نگهداری روح‌افکنی می‌داند، راهی برای او برای کسب درآمد و تمرکز بر بزرگ کردن دختر جوانش. اما حتی در زندگی شخصی او، او شنیده نمی شود – جورج قبل از اینکه حتی بتواند حادثه خشم جاده را توضیح دهد، او را قطع می کند.

زیرا به همان اندازه که رقابت خاص در اینجا شدید است، یک حقیقت جهانی نیز در مبارزات آنها وجود دارد، در کاتارسیس بیان. مانند گوشت گاو ادامه می‌دهد، این نشان می‌دهد که دنی و امی تنها شخصیت‌هایی هستند که از سنگینی انتظارات شکست خورده‌اند. جورج پسر یک مجسمه‌ساز معروف است، اما کار خودش هیچ استعدادی را به نمایش نمی‌گذارد و پولی به دست نمی‌آورد و امی را وادار می‌کند تا خانواده را تامین کند. پل از شیوه‌ای که نسل‌های قدیمی‌تر تمام مشکلات و ناامنی‌های خود را به نسل بعدی منتقل می‌کنند، ابراز تاسف می‌کند. آنها نیز محصول احساسات نادیده گرفته شده اند. هنگامی که امی و دنی آنها را برای اهداف خود دستکاری می کنند، پل و جورج برخی از تأییدیه هایی را که هرگز به وضوح از عزیزان خود دریافت نکرده اند، می چشند.

مانند گوشت گاودرگیری از کنترل خارج می شود و شخصیت هایش را در پانتئون ضدقهرمانان تلویزیونی قرار می دهد. قوس خودشکوفایی شخصیت‌های آن و آسیب‌های جانبی که آنها از خود به جای می‌گذارند، مانند نوعی بازی کم‌مخاطره است. بریکینگ بد، با خرده نگری و نارضایتی که توسط هر درام اوج خرید و فروش مواد مخدر پنهان نشده است. ما امی و دنی را درک می‌کنیم، شاید حتی در مواردی از موفقیت آنها ریشه‌یابی کنیم، و گوشت گاو به آن همدلی دسترسی پیدا می کند بدون اینکه نیازی به دوست داشتن یا دلسوز ساختن آنها داشته باشد. این سریال با دادن چنین عمقی به شخصیت‌هایش، کلیشه‌ها را از بین می‌برد و انسانیت زیر آن را آشکار می‌کند. و انسانیت، گوشت گاو تشخیص می دهد، اغلب آشفته، عصبانی و ناقص است.

منبع: https://www.polygon.com/23683681/beef-netflix-season-1-review

در برخی سطوح، شخصیت‌ها می‌توانند سرکوب را به خانواده‌هایشان ردیابی کنند. امی به همان اندازه در مورد تربیت آرام خود در غرب میانه می گوید، در حالی که دنی خاطرنشان می کند که او به عنوان پسر ارشد، بخش اعظم خواسته های والدینش را به عهده گرفت. مانند بسیاری از داستان‌های آسیایی آمریکایی، قهرمان‌ها در زیر ابری از درگیری‌های نسلی کار می‌کنند. اما سرکوب به همان اندازه از طریق کلیشه‌های اجتماعی اقلیت نمونه، آنهایی که سرشان را پایین نگه می‌دارند و هرگز سروصدا نمی‌کنند – همان رفتاری که دنی در قسمت اول از آن خشمگین می‌شود، و همان انتظاری که تعداد بیشماری از آمریکایی‌های آسیایی‌آمریکایی دارند، به آنها تحمیل می‌شود. در طول زندگی خود با آن مواجه هستند.

عکس: اندرو کوپر/نتفلیکس