پری دریایی کوچک جدید پایان را به شکلی مهم تغییر می دهد

خطی که هر بار که نسخه متحرک سال 1989 را تماشا می کنم مرا جذب می کند پری دریایی کوچک یکی از معروف‌ها نیست – غزلی از «بخشی از دنیای تو»، سرپیچی آریل «اما بابا، من او را دوست دارم» یا حتی یکی از غزل‌های مسخره سباستین. به پایان فیلم می رسد، زمانی که تریتون سرانجام متوجه می شود که آریل در خشکی شادتر خواهد بود و از سه گانه جادویی خود برای دادن پاهای او استفاده می کند. پس از آن، رو به سباستین می کند و می گوید: “حدس می زنم فقط یک مشکل باقی مانده باشد و آن اینکه چقدر دلم برای او تنگ خواهد شد.”

این یک جزئیات کوچک است، اما همچنان پایان را به طور قابل توجهی تغییر می دهد. آریل مجبور نیست بین دنیاها یکی را انتخاب کند. او در دنیای انسان ها احساس خوشبختی و راحتی بیشتری می کند، اما بخشی از او همیشه یک پری دریایی خواهد بود. اما این بار به جای خداحافظی، پایان بیشتر شبیه فصل جدیدی برای آریل و رابطه اش با دنیای زیر آب است. مارشال و مگی برخی از تضادهای فانتزی بین آدم‌ها و انسان‌ها را در این نسخه می‌پاشند، بدون اینکه واقعاً آن را کند و یا حل کنند. اما این تضاد پایانی را رقم می زند که در آن آریل مجبور نیست بین دنیاهایی که طنین انداز تر می شوند یکی را انتخاب کند.