The Rally Point: Songs Of Syx با تشویق رشد طبیعی در هر مقیاسی کار می کند

دشوار است که با نامگذاری قلعه کوتوله شروع نکنید. Songs Of Syx احتمالاً با هر سیم کارت مستعمره‌ای که بازی کرده‌اید مقایسه می‌شود، اما از نظر مفهومی کاملاً متفاوت به نظر می‌رسد.

قطعات معمولی وجود دارد. برای برآورده شدن نیازهای اولیه پیشگامان خود، چند درخت را خرد کنید، چند سنگ را خرد کنید، و چند محصول را خرد کنید، سپس به توسعه بپردازید. اما Syx علاقه ای به آزمایش شما یا ساخت درام ندارد. بحث زنده ماندن نیست، ساختن یک کلنی کوچک شاد نیست. این در مورد این است که چگونه رشد نه تنها مقیاس، بلکه ماهیت یک سکونتگاه را تغییر می دهد. علی‌رغم شباهت‌هایی که با تأثیراتش دارد، خود را با پویایی متفاوت تعریف می‌کند، اخلاقی کاملاً متفاوت با همتایانش. و این یکی از مواردی است که حتی بازی کردن با آن به روش ناهنجار خودم هم شکسته نشده است.

تعداد کمی از بازی‌های ساختمانی بسیار محدود شروع می‌شوند. اغلب اوقات، بخش‌های ابتدایی مانند هزینه‌ای هستند که باید قبل از بازی واقعی پرداخت شود. با توجه به اینکه مقیاس یکی از ویژگی های تعیین کننده Syx است، ممکن است فکر کنید که یکی از آن موارد است. اما مراحل امپراتوری و شهر ایالت یک نقطه اوج است، نه یک خط پایه.

همانطور که مرسوم است، شما با تعداد انگشت شماری از مستعمره نشینان شروع می کنید و نیاز دارید که بیشتر به دست آورید تا همه در دو یا سه شغل حقه بازی نکنند. اما ثبات به لطف کنترلی که بر جمعیت دارید به سرعت به دست می آید. منبع اصلی شما مهاجرت است، اما بر خلاف قلعه کوتوله و تهاجمات ناگهانی آن از 5 تا 100 ماست توزین، شهروندان بالقوه در تعداد و لحظه ای که شما تصمیم می گیرید در صف قرار می گیرند و منتظر می مانند تا اجازه ورود پیدا کنند. Syx نیز جنگنده نیست. این در مورد توسعه و مدیریت کلان است، اما شما می توانید با سرعت خود به آنجا برسید. تنها فشار مستقیم حملات است.

RimWorld به دلیل تعداد مهاجمان رو به افزایش را جادو می کند و هیولاها و مهاجمان قلعه کوتوله از موجودات شبیه سازی شده واقعی از نقشه شما بیرون کشیده می شوند، اما هر کدام تمایل دارند در محل به شما کمین کنند و در طول زمان تشدید شوند. در Syx، حملات راهزنان سرنوشت ساز نیستند، بلکه یک احتمال هستند. در هر لحظه می توانید شانس حمله شخصی را مشاهده کنید و این تعداد بر اساس اینکه چه کسی در این نزدیکی است و چقدر بزرگ و دارای منابع خوبی هستید تغییر می کند. یک شهر قابل مشاهده با صنعت تریاک یا معادن جواهرات توجه را به خود جلب می کند، در حالی که دهکده ای با کمی خاک و چوب به ندرت بخل کسی را قلقلک می دهد.

می توان از آن تهدید نیز جلوگیری کرد. حضور یک شبه نظامی (آموزش بسیار آسان است و مانع از کار آنها نمی شود) می تواند کافی باشد، به طور کلی 5 تا 8 درصد احتمال مشکل در هر سال حتی بدون سلاح های آهنی وجود دارد. حتی زمانی که آنها شما را هدف قرار می‌دهند، راهزنی معقولانه را انجام می‌دهند، اولتیماتوم و زمان را برای ملاقات با آن پیشنهاد می‌کنند، و سپس باید در سراسر نقشه حرکت کنند، جایی که اگر آماده باشید می‌توان آنها را رهگیری کرد.

این بدان معنی است که شما می توانید کوچک بمانید، اگرچه مسلماً این هنوز یک راه بسیار محدود برای بازی است. شما فقط در نقاط خاصی از جمعیت به برخی از ساختمان‌های مدنی دسترسی پیدا می‌کنید (عمدتا چیزهایی که قبل از آن به هیچ‌وجه به آن‌ها نیاز نخواهید داشت؛ یک روستای 50 نفری واقعاً نیازی به قاضی ندارد)، اما تحقیقات سنتی بیشتری نیز وجود دارد، تا قفل صنایع و کارآیی‌های جدید را باز کنید. خرید آنها با امتیاز جمع آوری شده کمی شبیه به Emperor Of The Fading Suns، تحقیقات بدون قفل باید حفظ شود، که نیاز به محققان بیشتر در حال انجام دارد. من گمان می‌کنم که می‌توانید تا حدودی این موضوع را حل کنید، و یک دهکده صادراتی تخصصی را مهندسی کنید، اما راه‌اندازی زیادی می‌طلبد، و احتمالاً کار دیگری انجام نمی‌دهید. تخصص به هر حال طبیعی است، زیرا افزایش تحقیقات و تعداد کارگران شما در یک شغل خاص کارایی را افزایش می دهد، خودکفایی خسته کننده را منع می کند و شهر شما را بیشتر تعریف می کند.

اما جاه طلبی های شما نیز می تواند در وسط قرار گیرد. هیچ عجله ای برای پایان بازی یا فرم ایده آل وجود ندارد. مراحل میانی به همان اندازه لذت بخش هستند، و به لطف آن کنترل های مهاجرتی، نه برای وقت گذاشتن جریمه می شوید و نه مجبور به ورود به جمعیت انبوه می شوید. به خاطر غدد آه همه، بیایید مؤدبانه هر بحثی در مورد هر سیاست دنیای واقعی را در اینجا کنار بگذاریم، زیرا کارکرد محض آن دگرگون کننده است.

استعمارگران از یکی از هفت گونه می آیند. شما Dondorians کوتوله‌مانند، حشره‌هایی که بیشتر برای زایمان خوب هستند، چند مورد نادری که باید روی نقشه پیدا شوند و تاب خورده یا غلبه شوند، دریافت می‌کنید. مورد علاقه من تیلاپی ها هستند، گله داران جنگل دوست که فرهنگشان کمی آدمخواری را می طلبد. علیرغم اینکه آشکارا بر اساس الف‌های DF هستند (الف‌ها در تمام فانتزی‌ها بدترین الف‌ها هستند)، آنها احساس می‌کنند که یک چیز متمایز هستند، احتمالاً به این دلیل که زندگی روزمره همه افراد عادی و قابل ارتباط است. هر یک از گونه ها کمی بهتر از گونه های دیگر کنار می آیند، اما این یک جایزه یا جریمه ثابت برای روابط نیست. هر کدام ده ها ترجیح و دوست نداشتن برای مشاغل خاص، خدمات عمومی، مصالح و حتی اشکال ساختمان دارند. گونه هایی با مقداری خصومت می توانند به خوبی با هم کنار بیایند، اگر همگی احساس کنند که برایشان فراهم شده است و هیچ اتفاق غیر قابل اعتراضی رخ نمی دهد. همچنین می‌توانید سیاست‌های دولتی را بر اساس هر گونه تنظیم کنید، تا جمعیتی ناراضی را آرام کنید، یا جمعیتی را که می‌خواهید بیشتر ببینید (ساکنان شادتر، مهاجرت بیشتری را از خویشاوندان خود تحریک می‌کنند).

نگرش کمتر متضاد Syx باعث ایجاد اهدافی فراتر از بقا و ثبات می شود، تا واقعاً محل سکونت شما را تعریف و رهبری کند.

همه اینها پیامدهای مفهومی دارد. نگرش کمتر متضاد Syx باعث ایجاد اهدافی فراتر از بقا و ثبات می شود، تا واقعاً محل سکونت شما را تعریف و رهبری کند. افراد علیرغم دریافت نام و توصیف، واقعاً اهمیتی ندارند، که با توجه به اینکه چقدر سریع بی ربط می شوند، چیز خوبی است. اما آنها به طور جمعی اهمیت دارند. شما می توانید کاملاً یک شهر تک کشت داشته باشید، به استثنای افراد خاص یا حتی به بردگی گرفتن یا نسل کشی آنها. هر فرهنگی نگرش خاص خود را نسبت به آزادی بردگان دارد، اما اینطور نیست دارند مورد هدف نژادی قرار بگیرد. بردگی را می توان به اسیران جنگی یا جنایات خاص اختصاص داد (که جالب توجه است، به شیوه ای تاریک، محرومیت مردم را ممکن می سازد، آنها را ناامید می کند و آنها را به جنایت تحریک می کند، شکلی راحت و قابل انکار نئولیبرالی از بردگی نژادی ایجاد می کند)، یا به طور کامل طرد می شود. ; این اصلا یک بازی هیجانی نیست

یک عامل جداکننده می تواند به سادگی این باشد که یکی از فرهنگ های شما ساختمان های گرد و چوبی را می پسندد و دیگری ساختمان های مربعی و سنگی را دوست دارد. آن‌ها به اندازه‌ای سختگیر نیستند که بر سر این موضوع بجنگند، اما هر چه بزرگ‌تر شوید، اثر مجموع ده، 50، 300 کشاورز خفیف ناامید بزرگ‌تر می‌شود. سکونتگاه‌های بزرگ‌تر پیچیده‌تر می‌شوند و نیازهای آنها نیز پیچیده‌تر می‌شود. فشار روی شما تغییر می کند و آن تک محصولی که برنامه ریزی کرده اید به تعهد دیگری تبدیل می شود. آیا داشتن چند گارتیمی که در ماهیگیری و معادن کار می کنند واقعاً ضرر دارد؟ آنها در این کار بهتر از بچه های من هستند. آنها فقط برای تزئین خانه هایشان به سنگ نیاز دارند، در حالی که آدم خواران من شروع به تقاضای چندین تن خاک رس و خز و … دام کرده اند؟ متعجب. بنابراین شما یک منطقه کوچک برای آنها می سازید، یا چند خانه را که آنها دوست دارند در میان خانه های دیگر قرار دهید. خوب پیش می‌رود، و آنها خوشحال هستند، بنابراین تعداد بیشتری از آنها می‌خواهند ملحق شوند. آنها در حال خوردن غذاهای مختلف برای دیگران هستند، بنابراین این کار می کند! بیایید چند تا نیمچه هم داشته باشیم، آنها می توانند آن گندم را علوفه کنند تا ما از آن استفاده کنیم. و آنها به خانه‌هایی در کنار رودخانه نیاز خواهند داشت، بنابراین ما یک کمپ چوب‌برداری جدید می‌خواهیم، ​​که من می‌توانم آن را اینجا بسازم، و سپس چند خانه برای چوب‌برها در آنجا در محوطه کوچک. این ما را به یک پچ سنگ معدن نزدیک می‌کند، بنابراین می‌توانیم تعداد بیشتری از Garthimis را وارد کنیم، و هوم، 30 نفر از آنها می‌خواهند بپیوندند اما فقط 6 آدم‌خوار؟ خوب، ما آنها را می گیریم.

تبریک می‌گوییم، دهکده جنگلی جزیره‌ای شما با تعداد انگشت شماری از مهاجران گتو، اکنون به یک شهر مختلط شلوغ تبدیل شده است. آدم خواری مورد علاقه 60 درصد، 40 درصد دیگر را وحشتناک می کند و هر کدام ایده خود را در مورد نحوه مجازات دزدان دارند. و اکنون به اندازه کافی بزرگ هستید که بتوانید مهدکودک بسازید، و به طور خودکار افراد بیشتری از یک گونه خاص تولید کنید، و گارتیمی ها با مشکل کمتری روبرو شده اند و به هر حال در اینجا خوشحال تر هستند و افراد بیشتری را تشویق می کنند که بیایند… و شهر شما. ، خدایا «صندلی قدرت» کوچک، اکنون محله‌ای عجیب است که مردم برای رسیدن به توالت از آن عبور می‌کنند. تکه دوردست میوه‌های وحشی که برای فرستادن مردم به سفرهای طولانی سالانه برای چیدن استفاده می‌کنید، اکنون فوراً توسط خیاط‌هایی که در همسایگی زندگی می‌کنند مصرف می‌شود. فضای باز وسیعی که قصد داشتی تنها بگذاری، به سه ناحیه متمایز در ذهنت تبدیل شد. اکنون آنها شروع به ادغام کرده و شخصیت جدیدی به خود می گیرند و فشارهای متفاوتی را بر مردم و اطرافیان خود وارد می کنند.

Syx به طور خاص در مورد چگونگی انعکاس و ایجاد ایدئولوژی، تاریخ و فرهنگ سکونتگاه ها نیست. تمرکز آن تا حدودی مکانیکی است حتی اگر شهری را به عنوان یک ماشین بزرگ و کارآمد نسازید. اما حتی با وجود صفحه فروشگاه آن که شبکه‌های منظم سازمان‌یافته و هندسه‌های دقیق اندازه‌گیری شده را نشان می‌دهد، در مورد رشد یک جامعه است. در حالی که قلعه کوتوله درباره “داستان ها” است، آنها اغلب درام های فردی هستند و شعار غیر رسمی “از دست دادن سرگرم کننده است” نشان می دهد که آن داستان ها درباره کاهش می یابد. ساخت یک قلعه معمولی برای پیشگفتار داستان تخریب آن وجود دارد.

Syx در مورد رشد است. روند آن، شکل آن، و چگونگی تغییر جمعیت، تمرکز و فلسفه‌های آن از آنچه که شما با آن شروع کرده‌اید (یا از آن خودداری می‌کند). این رشد طبیعی به نظر می رسد، نه یک توهم سرمایه داری از بسط بی نهایت یا تصور ریاضی بازی ویدیویی Make Number Go Up. حتی تورم هم وجود دارد که به جای تغییر قیمت ها به طور مستقیم پول را در طول زمان از بین می برد و شما را تشویق می کند خرج کردن آن را، در حالی که تنزل شما را به فروش فشار می آورد. منابع باید استفاده شوند، نه احتکار. استفاده از آنها مردم را شادتر می کند، تشویق بیشتر به پیوستن، هم تولید و هم مصرف بیشتر، تغییر شهر کمی بیشتر و راه اندازی مجدد چرخه. به جای انجام کارهای مشابه، اما با اصلاح‌کننده‌های بزرگ‌تر، بیشتر شبیه دنیای‌های دور 2 است، تمرکز و سبک بازی را با رشد از سیاره‌ای به امپراطوری، از بورگ به بارونی، تغییر می‌دهد.

Songs Of Syx یک شگفتی است. این رضایت از راه اندازی یک ماشین موثر و گرمای یک مکان زندگی را ارائه می دهد. این افزایش و جاه طلبی را بدون از بین بردن قسمت هایی که از آن لذت می بردید، ارائه می دهد. سطح کنترل قلعه کوتوله با سطح فشار The Settlers، به شما اجازه می دهد آرامش داشته باشید و تماشا کنید که افراد خود بدون مداخله مداوم از چیزها مراقبت می کنند. این یک بازی کامپیوتری فوق‌العاده است که مانند گنج گمشده آمیگا به نظر می‌رسد، و با وجود شباهت‌های بسیار بیشتری که می‌توانم ترسیم کنم، کاملاً با همه چیز متفاوت است.